نماز طهارت روح
اميرالمؤمنين (سلاماللهعليه) در نهج البلاغه از رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلم) نقل فرموده كه: من در عجبم از كسي كه چشمهاي درِ منزل اوست و شبانه روز پنج بار در آن چشمه شستشو مي كند، با اين حال، باز آلوده است. چون نماز مثل چشمه زلال است كه انسان نمازگزار در وقتهاي پنجگانه در آن شستشو مي كند(1).
نماز كوثري است كه انسان را تطهير ميكند. قهراً اگر ما از نماز اين طهارت را در خود احساس نكرديم، بايد بپذيريم آن نماز واقعي را نخواندهايم. ممكن است نماز صحيح باشد، لكن مقبول نيست؛ زيرا نمازي مقبول است كه روح انسان را تطهير كند. آنگاه گذشته از اقبال الهي و بهشت خداوند متعال، دلهاي ديگران را متوجه شما ميكند و شما محبوب ديگران ميشويد.
چه ذخيرهاي بالاتر از اينكه دلهاي مؤمنان به طرف انسان متوجه باشد؟ زيرا در مشكلات، مؤمنين يار انسانند. دعاي مؤمنان نسبت به انسان مؤثر است. اگر انسان بخواهد مؤمنان مشكل او را حل كنند، براي او دعا و طلب آمرزش كنند، بايد قلب خودش را مخصوصاً در حال نماز متوجه خداوند سازد.
وقتي انسان در نماز قلب را مهار ميكند كه چشم و گوش را در بيرون مهار كرده باشد. اگر در بيرون نماز، چشم و گوشش را حفظ كرد، در نماز دشمن دروني هجوم نمي آورد. مهم آن است كه انسان در بيرون نماز خود را حفظ كند.
حكمت عبادات،آیت الله جوادی آملی ،صفحه 115
1ـ تعاهدوا أمر الصلاة وحافظوا عليها واستكثروا منها... وشبّهها رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلم) بالحَمّة (الجمّة) تكون علي باب الرجل، فهو يغتسل منها فى اليوم والليلة خمس مرات فما عسي أن يبقي عليه من الدَرَن؟ (نهج البلاغه، خطبه 199).